از دشمنِ دشمنت چرا بی‌خبری
بازیچه‌ی دستان چلاقی وُ خــری 
از سادگیِ تو هر چه گفتند، کم است
با دشمن ِ زخم‌خورده‌اَت دوست‌تری!

از تازه‌شدن‌های جهان بی‌ اثری
بازیچه‌ی دستِ کج شدی بی ثمری 
از سادگیِ تو هر چه گفتند، کم است
با دولت صهیونست ،یقین همدست‌تری!

   انجمن ادبی اسدالله خان:(روابط دیوانه) ــثبتـــ دوبیتی ـــثبتـــ : (این روز ها)ایرانیان  

روابط سیاسی ایران و مصر  تا قبل از پیروزی انقلاب اسلامی  در سال ۱۳۵۷ در سطحی بالا قرار داشت، اما پس از آن مسائلی مانند امضاء قرارداد سازش (کمپ دیوید) میان مصر و اسراییل ، اتهامات مصر به ایران در مورد حمایت از جنبش های اسلامی مصر، همکاری نزدیک نظامی مصر با آمریکا و حمایت مصر از عراق در طول جنگ تحمیلی و اثرگذاری برخی کشورهای ثالث سبب واگرایی روابط ایران و مصر شد.
ایران و مصر بـا وجـود برخی اختلاف‌ها، دیدگاه‌ها و منافع مشترکی در زمینـه مسـائل اقتصـادی، امنیـت منطقـه‌ای، مسـائل سیاسی خاورمیانه و جهان اسلام دارند. با این وجود، شاید بتوان گفت یکی از مهمترین و بحث انگیزترین موضوعات در حوزه سیاست خارجی ایران و مصر، اهمیت روابط نزدیک ایران و مصر است که با توجه به نقش این دو کشور در منطقه، شکل گرفتن آن از اولویت خاصی برخوردار است.
ایران و مصر در دو نقطه مهم ژئوپولتیکی جهـان قـرار دارنـد. تنگه هرمز در خلیج فارس و کانال سوئز در دریای سرخ دو گذرگاه استراتژیک خاورمیانه به شمار می‌روند. موقعیت جغرافیایی برجسته ایران در منطقه خلیج فارس، نزدیکی ایران به کشورهای آسیای مرکزی و جمهوری های قفقاز، برخورداری از منابع عظیم نفتی و گازی، بازار گسترده برای استقبال از کالاهای مصری، نفوذ منطقه‌ای و نقش آن در مبارزه با تروریسم و تلاش برای احقاق حقوق مردم فلسطین در برابر رژیم صهیونیستی، توانمندی‌های نظامی و پتروشیمی از مولفه‌هایی است که اهمیت ایران را برای مصر نشان می‌دهد. مصر هم به علت جایگاه خود میان کشورهای عربی و مسلمانان و تمدن و فرهنگ دیرینه خود و موقعیت ژئوپولتیکی و اقتصادی ویژه برای ایران از اهمیت بالایی برخوردار است. این کشور می تواند درگاه ورود به قاره آفریقا برای ایران به شمار رود.
در این میان چنین بنظر می رسد که  بـه هـر میزان که دامنه همکاری بین ایران و مصر افزایش یابد، به همان نسبت موقعیت اسراییل  و آمریکا در منطقه متزلزل و آسیب پذیر خواهد شد. با توجه به این مساله نه تنها اسراییل و آمریکا تمایلی به نقش‌آفرینی تهران و قاهره در منطقه نـدارند، بلکـه کاهش سطح تعاملات و دامن زدن به شکاف سیاسی میان دو کشور از اهداف واشنگتن و تل آویـو اسـت.  
به نوشته تارنمای �اندیشکده مطالعات مصر� نزدیکی قاهره و تهران تا حد بالایی تهدیدی برای منافع منطقه ای آمریکا به شمار می‌رود. آمریکا به خوبی می‌داند که تمایل قاهره به سوی ایران و روسیه اوضاع منطقه را برای واشنگتن پیچیده خواهد کرد.

این موضوع سبب ورود روسیه به مرکز منافع آمریکا و نیز نگرانی رژیم تل آویو می‌شود. ورود مصر به فاز روابط نزدیک با ایران، محاسبات منطقه ای رژیم اسراییل را به هم خواهد ریخت و این موضوعی است که حاکمان تل آویو آن را نمی خواهند. در همین باره تارنمای �عربی پست� هم نوشت: معضل بزرگی به نام رژیم اسراییل و اعمال نفوذ آن بر کشورهای منطقه و سلطه گری‌های آمریکا در منطقه وجود دارد که مانع بزرگی در مسیر روابط ایران و مصر است.
ایران و مصر در سال ۱۳۹۱ تحرکاتی را آغاز کردند و رفت و آمدهایی در سطح بالا از جمله سفر � محمد مُرسی � به تهران  و �محمود احمدی نژاد�  روسای وقت جمهوری به تهران و قاهره صورت گرفت که می توانست زمینه عادی سازی روابط شود ولی مجموعه ای از مسایل دوباره روابط دو کشور را وارد فاز ایستایی کرد.
    احمدي نژاد و مرسي در ديدارهاي خود تعارفات بسياري را نسبت به كشور مقابل و نقش و موقعيت آن در تعاملات منطقه اي و جهاني و بخصوص در دنياي اسلام ابراز داشتند . 
 پيش از احمدي نژاد( که در ۱۸ بهمن ۱۳۹۱ به قاهره رفت) در شهریور ۱۳۹۱ مُرسي براي شركت در اجلاس سران جنبش عدم تعهد به تهران آمده بود. از رفت و آمدها و سطح آن و تعارفات چنين به نظر مي رسد كه تهران و قاهره به سطحي از اراده سياسي رسيده اند كه روابط خود را هر چه بيشتر در مسير عادي سازي قرار دهند و باور داشته باشند كه مساله اي اساسي و مانع غيرقابل رفع اي در ايجاد روابط و تعميق آن وجود ندارد و گذشته ها را مي توان متعلق به گذشته دانست و يا حتي در عين داشتن روابط، مواضع انتقادي را حفظ کرد، مهم اين است که روابط و مسير آن مديريت گردد و باور شود که تعويق عادي سازي روابط، هيچ  امتيازي براي دو طرف ندارد و  کارکرد خود را اگر داشت، ازدست داده است.
تحولات فراوان در سالهاي رکود روابط ميان تهران و قاهره بويژه در زمينه سياسي و استراتژيک که به تغيير بسياري از معادلات قديمي در منطقه انجاميده است،اينک بيش از هر زماني ايجاب مي کند که دو طرف  به هم نزديک شده و قدم های مستحکمي به سوي يکديگر بردارند. دو ملت ايران و مصر رابطه اي تاريخي و اشتراکات بسياري دارند که آنها را به هم نزديک  مي کند. برآيند افکار عمومي دو کشور براين مهم تاکيد دارد که تهران و قاهره بايد به سمت عادي سازي روابط بروند و اين مهم قطعا در باور ديگر مردمان منطقه بخصوص در کشورهايي که بيشتر از اين روابط متاثر مي شوند مانند لبنان  و عراق و بخصوص فلسطيني ها نيز وجود دارد.
همان گونه که در ايران مقاومت هايي نسبت به ازسرگيري رابطه با مصر بويژه به جهت رابطه آن با اسراييل  صورت مي گرفته، در مصر نيز رابطه با ايران مخالفاني دارد.عمده اختلافات ايران و مصر به سياستهاي دو کشور در قبال لبنان و فلسطينيان و گروههاي فلسطيني و لبناني (و از جانب ايران همچنين رابطه مصر با اسراييل )  باز مي گردد که برخي مورد حمايت ايران و برخي مورد حمايت مصرند .
در حال حاضر كه به نظر مي رسد دو كشور اهميت ازسرگيري روابط را درك كرده اند ، نگراني واقع بينان سياسي در دو كشور تكرار روند يك قدم به جلو و دو قدم به عقب است. در شرايط موجود بويژه بر عهده روشنفكران و نخبگان دو كشور است تا براي از بين بردن اختلافات تلاش كنند و سعي و هَم خود را متوجه آشتي ميان جريانها، مذاهب و تمدنها ... براي رويارويي با كساني كه در پي جدا كردن  امت اسلامي‌اند، نمايند و در نظر داشته باشند كه يكي از چند چالش بزرگ جهان در شرايط كنوني "ترس از اسلام و اتهام نارواي تروريسم است " كه ايمان داريم : �ساخته دست قدرتهاي بزرگ مي‌باشد.�