ـــثبتــــ :روز جهانی نویسنده(انجمن ادبی اسدالله خان) مُلا بنویس( کاتب ویژه)

دهم آبان مصادف با اول نوامبر  است.

نويسنده كسي است كه بيشتر از ديگران حس مي كند، خوب مي‌انديشد و خلق مي كند به قلم خود فرمان مي دهد تا زيبايی وشيوايی را واج آرايي كند و ذهن مخاطب را در گير و دار خبرهاي گاه و بي گاه و ناگاه  به سمت آنچه نوشته است سوق دهد.البته هركس قلمي به دست مي گيرد و مي نويسد را نمي توان نويسنده خواند چرا كه نويسنده سختي ها و دستور نويسندگي را  در روزهاي زياد و سال‌هاي زياد مي‌ آموزد و حتي برايش شغل نيست….
گاهي با بيان ساده اما ديدي باز بيشتر  از ديگران مي خواند و مطالعه و بررسي مي كند او خوب مي بيند و خوب مي شنود و خوب مي فهمد و در پايان مي آفريند و مي نويسد.
برخي از اساتيد ادب نويسندگي را ذاتي و نه اكتسابي مي دانند و مي گويند بايد جوهره هنر و خلاقيت و انديشه در وجود كسي وجود داشته باشد تا بتواند اقدام به نوشتن كند،«نویسندگی، هنری است اندوختنی. و نه آموختنی.»

نویسنده‌ معمولا انسان درونگرایی است که به جای سخن گفتن می‌نویسند، واژه‌ها برای او حکم تریبون همگانی دارد، می‌نویسد تا آنچه در خاطرش می‌گذرد و طرحی که به ذهنش خطور کرده بر روی کاغذ بیاورد، گاهی در مسائل حقیقی و به روز می‌نویسد و گاه در مورد فانتزی‌های تخیلی‌.
 
 اگر نویسنده نگرید، خواننده اشک نخواهد ریخت؛ اگر متحیر نشود، خواننده شگفت‌زده نخواهد شد؛ نویسنده‌ها خالق نوشته‌ها و کتاب‌های خود هستند.

نوشتن، نوعی تفکر و استخدام واژه‌ها برای آرایش کلام است و کلام، تنها رسانه‌ی فکر.

نوشتن، نوعی از برقراری ارتباط با انسان‌ها و جهان پیرامون است با بهره‌گیری از واژه‌هایی که حاکی از تجربیات، حقایق و ایده‌ها است.

نوشتن، می‌تواند به ما کمک کند تا به این درک برسیم که چگونه به آنچه که در اطرافمان اتفاق می‌افتد پاسخ درست دهیم و یا حتی احساسات خود را کنترل کنیم. از فواید نوشتن نباید غافل شد حتی در سخت‌ترین شرایط، بهترین مرهم زخم است...