انجمن ادبی اسدالله خان :آخوند ها و چارپایان اطرافشان آواره شدن و گشتن اطراف و اکناف دنیاست . فعلاً باید بگردن . بدجور دنبال پل زدن هستن با مراکز ثروت و قدرت و به شدت تازه به دوران رسیده هستن . اون بیرون به شدت فعالند من میتونم ریز جزئیات کار اینها رو به شما بگم ولی دونستنش فایده ای به حال شما نداره . فعلاً دور دور کنید دور هاتو که زدی برمیگردی همین جا سراغ ما میای بدبخت . ببین من الان بهت میگم خوب تو فعلا دور دور کن وقتی برگشتی باید دوباره از اول شروع کنی همین الان دارم بهت میگم اون موقع که مثل آدم باهاتون صحبت کردیم گوش نکردی هی شاخ تیز کردی هی شاخ و شونه کشیدی حالا بشین رصد کن

حافظ یک شعر جالب داره

سالها دل طلب جام جم از ما میکرد وانچه خود داشت ز بیگانه تمنّا میکرد

گوهری کز صدف کون و مکان بیرونست طلب از گم‌شدگان لب دریا میکرد

مشکل خویش بر پیر مغان بردم دوش کو بتأیید نظر حلّ معمّا میکرد

دیدمش خرّم و خندان قدح باده بدست واندران آینه صد گونه تماشا میکرد

گفتم این جام جهان بین بتو کی داد حکیم گفت آنروز که این گنبد مینا میکرد

بیدلی در همه احوال خدا با او بود او نمیدیدش و از دور خدا را میکرد

این همه شعبدهٔ خویش که میکرد اینجا سامری پیش عصا و ید بیضا میکرد

گفت آن یار کزو گشت سر دار بلند جرمش این بود که اسرار هویدا میکرد

فیض روح‌القدس ار باز مدد فرماید دیگران هم بکنند آنچه مسیحا میکرد

گفتمش سلسلهٔ زلف بتان از پی چیست

گفت حافظ گلهٔ از دل شیدا میکرد

جام جم منم بدبخت ! حالا دور دور کن .

دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

در به در دنبال دزد کفشهای خویش بود! *

ساقی و مطرب و می جمله مهیاست

ولی این وسط جای تو و سی.دی اندی خالی ست! *

همیشه پیشه من عاشقی و رندی بود

که نام دیگر این پیشه هست علافی! *

از نامه سیاه نترسم که روز حشر همراه خویش لاک غلط گیر برده ام! *

به مژگان سیه کردی هزاران رخنه در دینم از آن تاریخ دینم کاملا سوراخ سوراخ است! *

بی مزد بود و منت هر خدمتی که کردم اما به من ندادند پایان خدمتم را! *

مدعی خواست که آید به تماشاگه راز خانمش زنگ زد و گفت شلوغ است نرو! *

گر ز مسجد به خرابات شدم خرده مگیر بوی جوراب مرا سمت خرابات کشید! *

دلا معاش چنان کن که گر بلغزد پای نیفتی و بلوتوثت شبانه پخش شود! *

تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد علی الخصوص اگر عضو بیمه هم باشی! *

تو دستگیر شو ای خضر پی خجسته که من دو آشنای خفن در کلانتری دارم! *

خم ابروی تو در صنعت تیر اندازی به خدا روی همه اسلحه ها را کم کرد! *

در میخانه ببستند خدایا مپسند شیره کش خانه توپی خودشان باز کنند! *

اوقات خوش آن بود که با دوست به سر رفت در خانه ویلایی ما سمت لواسان! *

به پیر میکده گفتم که چیست راه نجات بخواست جام می و گفت: این قدر شیره! *

ثواب روزه و حج قبول آن کس برد که فیش حج خودش را فروخت در بازار! *

مفلسانیم و هوای می و مطرب داریم مخلصانیم رفیقان به خدا، جور کنید!

***

انجمن ادبی اسدالله خان : آینده ایران رهبر نمی خواهد = پبرامون اَبتری برخلاف خیزش سالهای 1388 ، 1396 ، و1398 ، که اقشارخاصی ازجامعه بااهدافی محدود به صحنه آمدند ومثلاً مشروعیت انتخابات رازیرسئوال بردند ویامسائل اقتصادی اقتصادی رادرصدر مطالبات خویش قرارمی دادند، دراعتراضات کنونی ایران ف مردم ازهمه ی اقشار وگروههای اجتماعی شرکت دارند ومطالبات وسیعتری رامطرح ودنبال می کنند. آنچه که درابتداء ، اعتراض به حجاب ومرگ یک دخترجوان بدست پلیس اخلاق بود، اکنون کل رژیم راهدف گرفته است. اگردرآغاز، نشان دادن قدری انعطاف درمسئله ی حجاب واصلاح برخی عملکردهای افراطی رژیم ، ممکن بود معترضین راراضی کند، اکنون آنها به چیزی کمترازعبورازسیستم رضایت نمی دهند. به نظرآنها، اصلاح جامعه و مبارزه بافقروبیکاری وتبعیض وفساد ، جزباتغییررژیم امکانپذیرنیست. جامعه ی ایران ، اکنون به کلاف سردرگمی ازمشکلات تبدیل شده که هیچ راه حلی برای آنها درچهارچوب فعلی متصوّرنیست.

ننگ ما ننگ ما ابتر الدنگ ما

توپ تانک ،نفر بر ... همش طو اُون رهبر

<<<<....ادامه دارد...<<<<

نامردمی، نامرد را بی درد کرده

خاکستری، شایستۀ نامرد کرده

پاییز رسمّی، سبزه ها را زرد آموخت

مسند نشین کارآمدان را سرد کرده

کارآمدان بیکار بیکارند ولگرد

مسند نشین بیکار را ولگرد کرده

حتی به تابستان سوزان کارسردست

می پاشد از هم جمع گرم حاکمان را

پاشیدگی، همبستگی را فردکرده

نامردمی، هر مَرد را بی درد کرده

خـاکستری، شایسـتۀ هـر مَرد کرده

پاییز سمّی، سبزه ها را زرد دارد

پائیز کارآمد شده چون زرد کرده

کارآمد بیکار را ولگردی دارد

خون بهاران را زمستان گَرد کرده

حتی به تابستان سردی نماید

می پاشد از هم جمع را شبگرد کرده

دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

در به در دنبال دزد کفشهای خویش بود! *

ساقی و مطرب و می جمله مهیاست

ولی این وسط جای تو و سی.دی اندی خالی ست! *

همیشه پیشه من عاشقی و رندی بود

که نام دیگر این پیشه هست علافی! *

از نامه سیاه نترسم که روز حشر همراه خویش لاک غلط گیر برده ام! *

به مژگان سیه کردی هزاران رخنه در دینم از آن تاریخ دینم کاملا سوراخ سوراخ است! *

بی مزد بود و منت هر خدمتی که کردم اما به من ندادند پایان خدمتم را! *

مدعی خواست که آید به تماشاگه راز خانمش زنگ زد و گفت شلوغ است نرو! *

گر ز مسجد به خرابات شدم خرده مگیر بوی جوراب مرا سمت خرابات کشید! *

دلا معاش چنان کن که گر بلغزد پای نیفتی و بلوتوثت شبانه پخش شود! *

تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد علی الخصوص اگر عضو بیمه هم باشی! *

تو دستگیر شو ای خضر پی خجسته که من دو آشنای خفن در کلانتری دارم! *

خم ابروی تو در صنعت تیر اندازی به خدا روی همه اسلحه ها را کم کرد! *

در میخانه ببستند خدایا مپسند شیره کش خانه توپی خودشان باز کنند! *

اوقات خوش آن بود که با دوست به سر رفت در خانه ویلایی ما سمت لواسان! *

به پیر میکده گفتم که چیست راه نجات بخواست جام می و گفت: این قدر شیره! *

ثواب روزه و حج قبول آن کس برد که فیش حج خودش را فروخت در بازار! *

مفلسانیم و هوای می و مطرب داریم مخلصانیم رفیقان به خدا، جور کنید!

***

انجمن ادبی اسدالله خان : آینده ایران رهبر نمی خواهد = پبرامون اَبتری برخلاف خیزش سالهای 1388 ، 1396 ، و1398 ، که اقشارخاصی ازجامعه بااهدافی محدود به صحنه آمدند ومثلاً مشروعیت انتخابات رازیرسئوال بردند ویامسائل اقتصادی اقتصادی رادرصدر مطالبات خویش قرارمی دادند، دراعتراضات کنونی ایران ف مردم ازهمه ی اقشار وگروههای اجتماعی شرکت دارند ومطالبات وسیعتری رامطرح ودنبال می کنند. آنچه که درابتداء ، اعتراض به حجاب ومرگ یک دخترجوان بدست پلیس اخلاق بود، اکنون کل رژیم راهدف گرفته است. اگردرآغاز، نشان دادن قدری انعطاف درمسئله ی حجاب واصلاح برخی عملکردهای افراطی رژیم ، ممکن بود معترضین راراضی کند، اکنون آنها به چیزی کمترازعبورازسیستم رضایت نمی دهند. به نظرآنها، اصلاح جامعه و مبارزه بافقروبیکاری وتبعیض وفساد ، جزباتغییررژیم امکانپذیرنیست. جامعه ی ایران ، اکنون به کلاف سردرگمی ازمشکلات تبدیل شده که هیچ راه حلی برای آنها درچهارچوب فعلی متصوّرنیست.

ننگ ما ننگ ما ابتر الدنگ ما

توپ تانک ،نفر بر ... همش طو اُون رهبر

<<<<....ادامه دارد...<<<<

انجمن ادبی اسدالله خان (انگولک) ایران +حافظ => ابتری(عکس)

دوش از مسجد سوی میخانه آمد پیر ما

در به در دنبال دزد کفشهای خویش بود! *

ساقی و مطرب و می جمله مهیاست

ولی این وسط جای تو و سی.دی اندی خالی ست! *

همیشه پیشه من عاشقی و رندی بود

که نام دیگر این پیشه هست علافی! *

از نامه سیاه نترسم که روز حشر همراه خویش لاک غلط گیر برده ام! *

به مژگان سیه کردی هزاران رخنه در دینم از آن تاریخ دینم کاملا سوراخ سوراخ است! *

بی مزد بود و منت هر خدمتی که کردم اما به من ندادند پایان خدمتم را! *

مدعی خواست که آید به تماشاگه راز خانمش زنگ زد و گفت شلوغ است نرو! *

گر ز مسجد به خرابات شدم خرده مگیر بوی جوراب مرا سمت خرابات کشید! *

دلا معاش چنان کن که گر بلغزد پای نیفتی و بلوتوثت شبانه پخش شود! *

تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد علی الخصوص اگر عضو بیمه هم باشی! *

تو دستگیر شو ای خضر پی خجسته که من دو آشنای خفن در کلانتری دارم! *

خم ابروی تو در صنعت تیر اندازی به خدا روی همه اسلحه ها را کم کرد! *

در میخانه ببستند خدایا مپسند شیره کش خانه توپی خودشان باز کنند! *

اوقات خوش آن بود که با دوست به سر رفت در خانه ویلایی ما سمت لواسان! *

به پیر میکده گفتم که چیست راه نجات بخواست جام می و گفت: این قدر شیره! *

ثواب روزه و حج قبول آن کس برد که فیش حج خودش را فروخت در بازار! *

مفلسانیم و هوای می و مطرب داریم مخلصانیم رفیقان به خدا، جور کنید!

 انجمن ادبی اسدالله خان  #غزلیات(غزل :حافظ)  +=>چاک=عشق : => ــثبتـــ

حافظ ناقد جامعه دینی زمان خودش بود. خیلی جسورانه فتوا می‌داد به گناهان کوچک، به شرط اینکه گناهان بزرگ مرتکب نشود. این خلاصه اخلاق شناسی حافظ بود. می‌گفت مردم آزاری نکنید، بقیه تقریبا مُجاز است. اگر خواستید، می‌توانید در منزل یک پیمانه شراب بنوشید، مادامی که به دیگران رنجی نرسانید. ما در جامعۀ خود یک حافظ می‌خواهیم تا به مردم بگوید اخلاقی بودن فضولی کردن در کار مردم نیست. بدی‌ها درجات دارند. بدی‌های کوچک داریم، بدی‌های بزرگ داریم؛ به خاطر بدی بزرگ نکردن می‌توان از بدی کوچک چشم‌پوشی کرد.

  انجمن ادبی اسدالله خان  #غزلیات(غزل :میخک)  +=>چاک=عشق : => ــثبتـــ

هر رابطه‌ای رمز  وُ دوامش «عشق» است
حسۍ به‌تو دارم که‌تمامش «عشق»است

با عشق  صمیمی ام  بگو :  ای  والله
معشوقه من «نگار» نامش عشق است

.

انجمن ادبی اسدالله خان (تذکره شعرا : ــثبتــــ سابق )حضرت حافظ (غزل)هزار وُ چارصد 

یاد باد آن که سر کوی توام منزل بود

دیده را روشنی از خاک درت حاصل بود

راست چون سوسن و گل از اثر صحبت پاک

بر زبان بود مرا آن چه تو را در دل بود

 دل چو از پیر خرد نقل معانی می‌کرد

عشق می‌گفت به شرح آن چه بر او مشکل بود

آه از آن جور و تطاول که در این دامگه است

آه از آن سوز و نیازی که در آن محفل بود

در دلم بود که بی دوست نباشم هرگز

چه توان کرد که سعی من و دل باطل بود

دوش بر یاد حریفان به خرابات شدم

خم می دیدم خون در دل و پا در گل بود

بس بگشتم که بپرسم سبب درد فراق

مفتی عقل در این مسئله لایعقل بود

راستی خاتم فیروزه بواسحاقی

خوش درخشید ولی دولت مستعجل بود

دیدی آن قهقهه کبک خرامان حافظ

که ز سرپنجه شاهین قضا غافل بود

انجمن ادبی اسدالله خان (تذکره شعرا :ــثبتــــ سابق )حضرت :حافظ (غزل)هزار وُ چارصد