اُم الفساد = جمبوری  اسهالی :(تاج گذاری  البته در دوران پهلوی (آبان ) بود ؟

گرفتن جشن تاج‌گذاری امام زمان علیه‌السّلام در شام شهادت امام حسن عسکری علیه‌السّلام و فردای آن روز است!
اين روش شاه‌زادگان است كه به دنبال مرگ پدر بودند تا خود به فرمانروایی برسند، در كجای تاريخ ديده‌ايد فرزندان ائمه از شهادت پدر بزرگوارشان خوشحالی كنند؟! يا صحابی آنها به آنان شادباش بگويند؟!
به كدام يك از ائمه روز بعد از شهادت پدرشان، به امامت رسيدنشان را تبريك گفته‌اند؟!
آیا صحابی امام حسن (ع) از اينكه با شهادت اميرالمؤمنين (ع) به امامت رسيدند به ايشان تبريك گفتند؟!
آیا به امام حسين (ع) از اينكه پس از مسموميت برادر به امامت رسيدند تبريك گفتند؟!
آیا پس از عاشورا به امام سجاد (ع) تبريك و شادباش گفتند؟!
آيا ما بايد به امام زمان (عج)  از اينكه پدرشان به شهادت رسيده‌اند و ايشان به مقام امامت واصل شده‌اند تبريك و شادباش بگوييم؟!
مگر نه اينكه باید با غم اهل بيت (ع) غمگين و با شادی اهل بيت (ع) شاد باشيم؟!

❓پس سیره اهل بیت (ع) در این مورد چگونه بوده است؟
طبیعی است که ایشان به مناسبت شهادت امام قبلی، محزون بوده‌اند. شیعیان نزد امام جدید می‌آمدند و ابتدا شهادت امام قبلی را تسلیت گفته و سپس با ایشان بیعت می‌کردند.
خلاصه شده

🔵پاسخ:
✅دو نوع شادمانی برای به امامت رسیدن امام داریم. یک نوع وقتی است که پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم، حضرت علی علیه السلام را به عنوان امام معرفی می کند. برای این امر، مراسم داشتیم و امامان هم بر آن و بزرگداشت آن تأکید کرده اند؛ البته جشنی متناسب با عرف زمانة خودش؛ یعنی وقتی پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم، حضرت علی علیه السلام را به عنوان امام در غدیر مطرح می کنند که یک حالت عمومی دارد، این همراه خودش، جشن دارد؛ تا چند روز افراد به امیرالمؤمنین علیه السلام تبریک می گفتند؛ حتی بعد از این واقعه هم، وقتی کسی خبردار می شد به آن حضرت تبریک می گفت؛ چون پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرموده بودند که حاضران به غایبان بگویند. حاجیانی که به مناطق خودشان برمی گشتند و این خبر مهم را به منطقة خودشان می رساندند، عده ای که تازه خبردار می شدند باز هم به امیرالمؤمنین علیه السلام تبریک می گفتند.
جشن گرفتن در این روز در سیرة علما هم بود است. با اینکه عید قربان و عید فطر از عیدهای اسلامی است؛ اما علاوه بر این دو عید، عید غدیر را بسیار گرامی می داشتند.
اما نوع دوم، آغاز امامت، بعد از شهادت امام قبلی است. سیرة اهل بیت علیهم السلام در این مورد چگونه بوده است؟ اول اینکه طبیعی است که ایشان به مناسبت شهادت امام قبلی، محزون بوده اند. شیعیان نزد امام جدید می آمدند و ابتدا شهادت امام قبلی را تسلیت می گفتند و سپس با امام جدید بیعت می کردند.
امام علیه السلام با تعابیر مختلف به اینها می گفتند خوشحال باشید که با ما هستید و شیعیان هم خوشحال بودند که گمراه نشده اند و امام بعدی را شناخته اند و مثلاً هفت امامی نمانده اند؛ به خصوص تا زمان امام رضا علیه السلام که سرآغاز دوازده امامی شدنِ شیعه است؛ یعنی ما هفت امامی و شش امامی داریم، اما هشت امامی نداریم؛ هر کسی امام رضا علیه السلام را پذیرفته است بقیة ائمه را هم قبول کرده و دوازده امامی شده است.
البته اهل بیت علیهم السلام در یک فضای حزنی زندگی می کردند و می فرمودند بنی امیه برای ما عید نگذاشتند؛ بنابراین سیرة آنها بیشتر به تسلیت و حزن متمایل بوده است.

⏮⏮1-  فرهنگ سازی برای شادی ایام الله همانند عید غدیر، عید مبعث، سالروز ولادت پیامبر اکرم(ص) و دیگر مناسبت های مذهبی ریشه در مدیریت و سیره فرهنگی اهل بیت(ع) دارد.
🔰شیعیان، هم میلاد و هم مبعث رسول الله(ص) را گرامی میدارند، هم میلاد امیرمومنان(ع) و هم عید غدیر را جشن میگیرند. بنابراین شایسته است درباره بقیه الله (ارواحنا له الفداء) نیز هم در سالروز ولادت ایشان، نیمه شعبان و هم در سالروز امامتشان، نهم ربیع الاول جشن گرفت و شادی و سرور ممدوح و مشروع کرد.
⏮⏮2-  با توجه به اینکه لحظه شهادت هر امام، لحظه آغاز امامت امام بعدی است، در ظاهر امر، اینطور بنظر می رسد که مثلا باید در شام شهادت امام رضا(ع) برای آغاز امامت امام جواد(ع) شادی کرد.
🔆در حالیکه این موضوع صحیح نیست؛ چراکه امام بعدی، خود به شهادت رسیده و در قید حیات مادی نیست که امام زنده و حاضر محسوب شود تا بتوان برای آغاز امامتش جشن گرفت.
📢بلکه در میان معصومین، تنها امامی که پس از آغاز امامتش، به اراده خداوند، همچنان در قید حیات است، امام غایب از نظر، حجت ابن الحسن العسکری(عج) است. 
🌸حضرت مهدی(عج)، امام حی و حاضر بوده و عهده دار زعامت و رهبری بشریت در عصر حاضر است، به این مناسبت، در سالروز آغاز امامت و ولایت این امام همام، تجدید عهد و بیعت با ایشان، صورت می گیرد، همانطور که امام صادق با دستور خواندن دعای عهد، به شیعیان، این امر مهم را یادآوری فرموده اند. بنابراین، آن امام همام، هم اکنون زنده است و دوران ما، دوران امامت اوست و آن حضرت، «امام عصر» ما است و برای اینکه دل‌ها و ذهن‌ها توجه بیشتری به آن حضرت پیدا کند و مسأله امامت در عصر غیبت، از یادها نرود و شوق انتظار در دل ها برافروخته‌تر شود، سالروز آغاز امامت آن حجت الهی را یاد می‌کنیم و جشن می‌گیریم.
⏮ به خصوص با توجه به شرایط حاضر در جهان معاصر که نسبت به وجود آن حضرت، از سوی دشمنان اهل بیت، تشکیک می‌شود و «مهدی باوری» را زیر سؤال می برند، گرامیداشت این روز، تلاش برای ریشه‌ دارتر کردن این باور اسلامی و شیعی در دل‌های اهل ایمان و منتظران ظهور آن حضرت است.
⏮⏮3-  وقتی منطقا این روز، عیدی در ادامۀ «عید غدیر» است، پاسداشت و احیا و تکریم آن نیز همچون عید غدیر، شایسته خواهد بود و همان گونه که اهل بیت(ع) به احیا و فرهنگ سازی برای عید غدیرخم پرداختند، احیای این روز هم که شاهد آخرین و ویژه ‌ترین تفویض مقام امامت می باشد، لازم خواهد بود و پس از دو ماه محرم و صفر که مصداق روایت "یحزنون لحزننا" است، مصداق "یفرحون لفرحنا" همانا نهم ربیع الاول و ماه ربیع الاول است.